Introducción
A continuación, ofrécese unha transcrición do limiar manuscrito do padre Marino para a recopilación do repertorio de o grupo de Os Chaneiros no ano 1974.
Transcrición
No ano 1974, coma que non quere a cousa, seis internos espertan aos outros cunha “alborada” de gaita: Acababan de nacer “Os Chaneiros” de S. Narciso.
Daquela, topar piezas non era doado.
De primeira, transcribimos as máis populares.
Máis tarde, Rivas proporciónanos unha libretiña cunha ducia de muiñeiras.
Pouco máis tarde o P. Pascual mándanos de New York todo un libro, que el recollera, nas romaxes.
Logo fotocopiamos o Casto S. Pedro e chegamos a Asturias, onde nos fixemos co repertorio de P. Torner.
En León, conseguimos o de Fernández Nuñez (Astorga).
De Ortigueira chéganos a colleita daquelas xuntanzas.
Antonio Fernández adícanos un feixe de pezas.
En 1982 Os Chaneiros chegan a Zurich.
Pra entón xa tiñan enfiado e tocado todo este repertorio.
Pouco tempo despois o grupo escíndese e vaise facendo máis crítico nos bailes e na música.
En 1984 incorpora gran parte do Mestre Landín, e el mesmo lle compón moitas pezas.
Aquí empezará unha xeira pro grupo que gana en calidade e xa chegan a corenta compoñentes.
En canto o transcrito, sempre quixemos ser fieis ós orixinais, cousa non moi doada, dadas as moitas copias e variantes.
Temos que facer notar:
- Nós tocamos en “do”, escribimos en “do”.
- Soio poñemos os mordentes cando son parte melódica.
- Non expresamos os mesmos cando son “piques”.
- En canto o instrumento, preferimos o cromatismo ó floreo.
- Moitos títulos poñémolos nós para saber a que nos referimos.
Se a ledicia da emoción fai rir ou chorar a moita xente, e esto é o máis importante feito da nosa vida, nós damos testemuña de telo visto en moitos lugares da nosa Xeografía Galega.
Polo mesmo, pensamos que o Folklore é algo máis profundo, vencellado ó noso ser herdeiro do ancestral. Algo que merece o noso traballo e a nosa loita cotián.
Cando, por un intre, estamos facendo esquencer as dores e as penas, estamos dando “Felicidade”.
Facemos Caridade.
Compartimos a ledicia.
Achegámonos a Deus.
Mira se ten importanza, amigo, estas cantigas nosas. Por eso, as copiamos con amor, con cariño, con tenrura.
Velas ahí as que Os Chaneiros foron tocando deica 1984.
Marín 25 de Agosto de 1988
Marino
Deixa unha resposta